“ตะกร้อ” เป็นกีฬาไทยเป็นกีฬาที่แพร่หลายกันมานานนับศตวรรษไม่ว่าจะเป็นในชนบท ชานเมือง ตามหัวเมืองหรือแม้กระทั่งในวังจะพบเห็นการเล่นตะกร้อได้เสมอด้วยตะกร้อ ไม่ต้องการบริเวณพื้นที่กว้างขวางเหมือนกีฬาประเภทอื่น ๆ อุปกรณ์ก็หาได้ง่ายทั้งผู้เล่นก็ไม่จ ากัด รูปร่าง เพศหรือวัยตลอดจนไม่จ ากัดจ านวนผู้เล่นตายตัว ทั้งนี้อาจยืดหยุ่นได้ตามความเหมาะสม ดังนั้นการเล่น “ตะกร้อ” จึงได้รับความนิยมตลอดมา การเล่นตะกร้อเป็นการฝึกให้เกิดความคล่องแคล่ว ว่องไว ปราดเปรียว เพราะต้อง ระมัดระวังตัวเตรียมพร้อมที่จะเข้าเล่นลูกในลักษณะต่าง ๆ อยู่ตลอดเวลา และการเคลื่อนไหวก็ต้อง กระท าด้วยความรวดเร็ว และในท่าทางที่กระฉับกระเฉง เพื่อให้ทันกับจังหวะที่จะเล่นลูก การเคลื่อนไหวก็เป็นไปทุกทิศทาง จะช้าหรือเร็วก็แล้วแต่จังหวะของลูกและลีลาของผู้เล่น และ ยังเป็นการฝึกให้เป็นผู้มีอารมณ์เยือกเย็นสุขุมรอบคอบ เพราะการเล่นหรือการเตะลูกแต่ละครั้ง จะต้องอาศัยความแน่วแน่ส ารวมจิตใจไปสู่การกระท าอย่างดี ถ้าหากใจร้อนหรือลุกลี้ลุกลน การเล่น แต่ละครั้งก็จะเสียไป การเล่นตะกร้อแบบไทยแต่เดิมคือการเล่นตะกร้อลอดห่วง ถ้าใช้ความสุขุม รอบคอบ และมีความมั่นคงทางอารมณ์ได้มากเท่าไรก็จะท าให้การเล่นเป็นผลดีมากเท่านั้น